Zacznę od tego, że izotretinoina zrewolucjonizowała świat dermatologiczny, a na pewno mój. Kariera tej pochodnej witaminy A rozpoczęła się w 1955 roku, kiedy została odkryta jako kwas 13-cis retinowy, lecz dopiero dwadzieścia lat później (w 1978 roku) publikacja na łamach “New England Journal of Medicine” o skuteczności izotretinoiny w leczeniu ciężkich postaci trądziku przyniosła prawdziwy zmianę. W 1982 roku lek został zatwierdzony przez Amerykański Agencja ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA).
Dziś chcę Wam przybliżyć profil bezpieczeństwa izotretinoiny. Często bowiem macie wątpliwości, czy rozpoczynać takie leczenie. Lęk bierze się zwykle z wielu informacji odnajdywanych w internecie na różnych forach, gdzie nie do końca wiadomo kto owe teksty tworzy.
Retinoidy (izotretinoina jest jednym z nich) stosuję od blisko 10 lat i to nie tylko u pacjentów z trądzikiem. Przez lata rozszerzyliśmy (mam na myśli dermatologów) wskazania do stosowania i to z dużym sukcesem.
Dlaczego zatem izotretinoina cieszy się wśród niektórych złą sławą? Rzecz rozbija się o działania niepożądane. Niemal wszyscy pacjenci ich doświadczają. Z moich obserwacji 100% osób leczonych rzeczonym lekiem cierpi na suchość skóry i/lub błon `
ghfghfg
Polish 
English